Zadzieram głowę, bezskutecznie próbując dojrzeć końca pionowej, skalnej ściany. Choć jest środek śródziemnomorskiego, upalnego lata, tutaj panuje wilgoć, a skały oddają jeszcze nocny chłód. Aż ciężko sobie wyobrazić, że zimą znajdowalibyśmy się teraz nawet dwa metry pod wodą, gdy kanion wypełnia wezbrana rzeka. Sardynię mieliśmy objechać na rowerze, jednak nie mogliśmy sobie odmówić jednej z najpiękniejszych, naturalnych atrakcji wyspy. Wąwóz Su Gorropu (zwany także kanionem) to jeden z najgłębszych wąwozów Europy i nasz numer jeden na Sardynii.
Su Gorropu – najgłębszy kanion w Europie?
Pomimo, że mamy do czynienia z jednym z ciekawszych miejsc na całej Sardynii, o wąwozie Su Gorropu mogliście nigdy nie słyszeć, nawet będąc wcześniej na wyspie. Nie jest tak popularny jak pocztówkowe widoki z Bosy czy przepiękne formacje krasowe jaskini Neptuna obok Alghero. Trudniej dostępny, za to nie ustępujący urodą żadnym miejscom, które mieliśmy okazję oglądać na Sardynii. Su Gorropu to według szacunków drugi najgłębszy kanion w Europie – prym w tej materii wiedzie wąwóz rzeki Tara w Czarnogórze (również niezwykle piękny!).
Kanion Su Gorropu, którego ściany sięgają nawet 500 metrów w pionie, położony jest we wschodniej części wyspy, 45 kilometrów od Nuoro, najbliższego większego miasta. Znajduje się w chronionym obszarze Parku Narodowego Gennargentu, obejmującego najwyższy szczyt Sardynii (Punta La Marmora – 1834 m.n.p.m.) i skaliste zatoki wschodniego wybrzeża.
Trekking z przełęczy Silana – 700 metrów w dół
Pieszy trekking postanowiliśmy rozpocząć z położonej na 1000 m.n.p.m. przełęczy Silana – wymagało to od nas sporego hartu ducha, bo najpierw trzeba było na tą wysokość podjechać. Lipiec nie jest najlepszym miesiącem na wyprawę rowerową w ten rejon świata – czy już o tym wspominaliśmy? 🙂 Przeczekując największą spiekotę, ostatni odcinek widokowego podjazdu drogą SS125 (od strony Urzulei) zostawiliśmy sobie na wieczór.
Wąwóz Su Gorropu rozpoczyna się na wysokości 350 m.n.p.m, dostać się można do niego wynajętym Jeepem z „Campo Base Su Gorropu” (w sezonie ponoć Jeepy kursują nawet co 20 minut) lub pieszym szlakiem z przełęczy Silana. W obu sytuacjach mamy do przejścia około 4 kilometrów w jedną stronę, jednak tylko w przypadku trekkingu z przełęczy musimy pokonać znaczną różnicę wysokości – w sumie prawie 700 metrów w jedną stronę.
My, pozostawiając rowery i namiot na kempingu przy przełęczy Silana, wybraliśmy opcję drugą. Jeżeli wybieracie się do wąwozu latem, polecamy wyjść na szlak jak najwcześniej rano. Słońce będzie mniej dokuczliwe, niestety gorzej będzie w drugą stronę (pod górę), gdy promienie nabiorą mocy. Pieszy szlak do wąwozu rozpoczyna się na samej przełęczy – obok jest mały parking i knajpka. Od razu mamy do wybory dwa warianty, łączące się po ok. kilometrze – warto najpierw pójść wąską ścieżką wśród kamieni, a wrócić tą szerszą pod górę.
W drodze do Su Gorropu: Uważajcie, by nie zdeptać jaszczurki!
Cała trasa jest całkiem zróżnicowana. Prowadzi w większości ścieżką wśród niewysokich drzew i krzewów, czasem głazowisk, częściej po zboczu, zarośniętym wysuszoną trawą. Z daleka obserwujemy zbocze po drugiej stronie doliny – po południu będziemy tędy zjeżdżać w stronę Orosei. Różnokolorowe, małe jaszczurki co chwila uciekają nam spod butów. Po drodze nie mamy możliwości nabrać wody (warto się na to przygotować) ale jest kilka zacienionych miejsc, gdzie można odpocząć.
Docieramy do Rio Flumineddu – w lipcu spokojnie szemrzącego potoku, zimą i w czasie roztopów potężnej rzeki, uniemożliwiającej zwiedzanie wąwozu od środka. W tym miejscu możemy odpocząć i ochłodzić się lodowatą wodą, wypływającą wprost ze skał, możemy także uzupełnić puste butelki.
Szlakiem przez wąwóz Su Gorropu – trzy poziomy trudności
Wejście do wąwozu jest otwarte w godzinach 10 – 17 – wówczas funkcjonuje kasa. Wstęp wynosi 5€, a wąwóz zwiedza się samodzielnie. Dostajemy jedynie krótką informację o historii kanionu, endemicznych gatunkach roślin w nim występujących, środkach ostrożności i zagrożeniach. Chętni mogą wypożyczyć kaski.
Cała trasa turystyczna w wąwozie liczy 1,5 km w jedną stronę i jest podzielona na trzy odcinki, charakteryzujące poziom trudności – zielony, żółty i czerwony. Ostatni fragment (500 m) zaleca się eksplorować tylko z przewodnikiem – poproszono naszą grupę, aby przy dojściu do pierwszego czerwonego znaku zawrócić.
Teoretycznie wydaje się, że kilometrowa trasa to niedużo – nic bardziej mylnego! Su Gorropu oferuje kapitalne widoki, zmieniające się co kilkadziesiąt metrów. Wpierw skaczemy po niewielkich głazach, śladem podziemnego potoku, zaraz szlak „przytula się” do pochylonej ściany skalnej, sięgającej kilkudziesięciu metrów. Dalej musimy pokonać wąski przesmyk między dwoma kamieniami. Gdzieś na styku trasy żółtej i zielonej znajduje się wyjątkowe miejsce – stoimy przed najwyższą skalną ścianą, sięgającą 500 metrów. Dodatkowo w tym miejscu wąwóz drastycznie się zwęża (nawet do czterech metrów szerokości), tym bardziej potęgując uczucie przytłoczenia. W to miejsce rzadko dociera słońce – zazwyczaj gości tu wilgoć i przyjemny cień.
Jakich warunków należy się spodziewać?
Zarówno żółta, jak i zielona trasa wymagają podstawowych umiejętności w górach – czasem trzeba sobie pomóc rękami, kamienie bywają śliskie. Koniecznie weźcie dobre buty i okrycie głowy.
Parę minut drogi za zwężeniem dochodzimy do początku trasy czerwonej – w tle widać kolejne zwężenie wąwozu i spore podejście. Może i chętnie byśmy spróbowali pójść choć kawałek dalej, jednak rozsądnie odpuszczamy – czeka nas jeszcze droga powrotna na przełęcz 🙂 Obok wejścia do wąwozu obowiązkowo uzupełniamy zapas płynów i powoli toczymy się z powrotem na górę, do naszych rowerów.
Na koniec zapraszamy Was do obejrzenia filmowej relacji z wycieczki do wąwozu Su Gorropu oraz na rajski archipelag wysp La Maddalena – tuż o wybrzeży Sardynii:
Kanion Su Gorropu – informacje praktyczne
- Piesza trasa do wąwozu prowadzi z przełęczy Silana (ok. 4 km w jedną stronę) wyznaczonym szlakiem. Poza różnicą wysokości (ok. 700 m) szlak nie jest trudny, warto jednak mieć buty trekkingowe i okrycie głowy przed słońcem.
- Wąwóz jest udostępniony dla zwiedzających od wiosny (po roztopach w górach) do jesieni, w godzinach 10-17 (wejście). Jednorazowy wstęp kosztuje 5€.
- Na przełęczy Silana znajduje się niewielka baza turystyczna – parking, knajpka i mały hotel. 400 m od przełęczy (w kierunku południowym) znajduje się kemping, my płaciliśmy 20€ za dwie osoby, rowery i namiot.
- Na szlaku nie ma dostępu do wody – można ją nabrać bezpośrednio przy wejściu do wąwozu.
- Szlak w wąwozie Su Gorropu ma w sumie 1,5 km i podzielony jest na trzy odcinki o różnych poziomach trudności (zielony, żółty, czerwony). Turystom zaleca się dojście do końca żółtej trasy – dalsza wycieczka możliwa jest tylko z przewodnikiem.
Więcej o naszej wyprawie rowerowej przez Sardynię, Korsykę, północne Włochy i austriackie Alpy znajdziesz na filmowym kanale – kolejne odcinki ciągle powstają 🙂
Zobacz także:
